فهرست مطالب

مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال نهم شماره 2 (پیاپی 35، بهار 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/02/20
  • تعداد عناوین: 9
|
  • ارزیابی نتایج درمان جراحی و ثابت کردن استخوان با پیچ در شکستگی های گردن فمور بالغین: بررسی نتایج میان مدت
    احمد دشت بزرگ، سید عبدالحسین مهدی نسب، فاطمه بدخشان مهر صفحه 49
    پیش
    زمینه
    شکستگی گردن استخوان ران یک شکستگی ناشایع و جدی در بالغین جوان می باشد و عوارض زیادی به همراه دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان جراحی این شکستگی به روش جااندازی و ثابت کردن با پیچ بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آینده نگر (از سال 1385 تا 1388)، 42 بیمار با میانگین سنی 37 سال (6015 سال) که به علت شکستگی گردن استخوان ران ناشی از ضربه در دو بیمارستان اهواز با جراحی و تثبیت شکستگی با پیچ درمان شدند مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران 24 ساعت بعد از شکستگی جراحی شدند. در همه بیماران ابتدا جااندازی بسته و در صورت عدم موفقیت جااندازی باز استفاده گردید. میانگین زمان پیگیری 15 ماه بود.
    یافته ها
    براساس طبقه بندی «گاردن» 2 بیمار شکستگی نوع I، 3 بیمار نوع II، 18 بیمار نوع III و 19 بیمار نوع IV داشتند. سی و دو بیمار به روش باز (2/76%) و 10 بیمار به روش بسته (8/23%) درمان شدند. 12 بیمار (6/28%) جوش نخوردگی و 7 بیمار (7/16%) نکروز سر فمور داشتند که 4 مورد با جوش خوردگی همراه بود. تمامی جوش نخوردگی ها در بیماران با جااندازی باز اتفاق افتاد.
    نتیجه گیری
    شکستگی گردن استخوان ران با عوارض زیادی همراه است؛ بخصوص اگر استفاده از شیوه جااندازی باز ضروری باشد.
    کلیدواژگان: شکستگی گردن فمور، تثبیت داخلی شکستگی، نتیجه درمان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • محاسبه میزان آسیب استخوانی گلنویید در بی ثباتی جلویی شانه با استفاده از سی تی اسکن سه بعدی
    مرتضی جان نثاری لادانی، علیرضا فرهمندی، محمدرضا گیتی، محمدرضا هدایتی، علیرضا رحیم نیا، مهندس فرشاد صفدری صفحه 55
    پیش
    زمینه
    بی ثباتی جلویی شانه با آسیب استخوانی در لبه جلویی تحتانی گلنویید همراه است. محاسبه میزان این آسیب استخوانی می تواند در تعیین روش درمانی و پیش بینی احتمال عود بی ثباتی پس از جراحی نقش داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه تعداد دررفتگی با میزان آسیب استخوانی لبه گلنویید با استفاده از سی تی اسکن سه بعدی و محاسبه میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی تی اسکن سه بعدی برای تعیین بیماران واجد شرایط جراحی باز بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه آینده نگر 30 بیمار بررسی شدند. بیماران با استفاده از سی تی اسکن سه بعدی دوطرفه بررسی شدند و برای هر کدام شاخص گلنویید (glenoid index) محاسبه گردید. سپس وجود همبستگی بین تعداد دررفتگی و شاخص گلنویید و نیز میزان حساسیت و اختصاصی بودن سی تی اسکن سه بعدی محاسبه شد.
    یافته ها
    بیست و هشت بیمار (94%) دچار آسیب استخوانی بودند. بین تعداد دررفتگی و میزان شاخص گلنویید رابطه معناداری وجود نداشت (05/0≤p). براساس سی تی اسکن 2 بیمار به جراحی باز و پیوند استخوان و 28 بیمار به جراحی بنکارت نیاز داشتند. اما در زمان جراحی مشخص شد که تشخیص براساس سی تی اسکن در دو مورد اشتباه بود. بدین ترتیب میزان حساسیت سی تی اسکن 50% و میزان اختصاصی بودن آن 96% به دست آمد.
    نتیجه گیری
    یافته ها نشان دادند تعداد دررفتگی نمی تواند نشان دهنده وسعت آسیب و پیش بینی کننده احتمال عود عارضه باشد. استفاده از سی تی اسکن سه بعدی همراه با بازسازی قبل از جراحی می تواند به شناخت آسیب، شدت و محل ضایعه کمک کند و برای انتخاب روش جراحی مناسب نمی توان کاملا به آن اکتفا کرد.
    کلیدواژگان: دررفتگی شانه، توموگرافی کامپیوتری با اشعه ایکس، بی ثباتی مفصل
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تعیین شیب جلویی پشتی پلاتوی تی بیا: مطالعه مقطعی در تهران
    حمیدرضا حسین زاده، سید مرتضی کاظمی، سید محمد قرشی، سینا شاهی، مهندس فرشاد صفدری، محمدرضا بیگدلی، رضا زندی* صفحه 61

    پیش

    زمینه

    شیب پشتی تی بیا شیبی است که به طور طبیعی پلاتوی تی بیا از جلو به پشت دارد. این شیب نقش مهمی در بیومکانیک زانو، عملکرد رباط های متقاطع و تعویض مفصل زانو دارد. با توجه به مقادیر متفاوت این شیب در جوامع مختلف و عدم اطلاع از اندازه طبیعی آن در کشور ما، هدف از این مطالعه تعیین اندازه شیب پشتی تی بیا در یک مرکز درمانی شهر تهران بود.

    مواد و روش ها

    این تحقیق به روش توصیفی بر روی 108 زانوی سالم (70 مرد و 38 زن) با میانگین سنی 38 سال (60-23 سال) در یک مرکز درمانی تهران انجام شد. افراد مورد بررسی به علت ترومای اطراف زانو، نیاز به پرتونگاری زانو داشتند اما در معاینات بالینی و پرتونگاری، شکستگی یا پارگی رباط های زانو دیده نشد. مقدار شیب در پرتونگاری نیم رخ واقعی زانو با استفاده از کورتکس پشتی، به عنوان محور مرجع اندازه گیری شد.

    یافته ها

    میانگین شیب پشتی تی بیا 8/1±4/9 درجه به دست آمد. سن و جنس نقشی در میزان شیب نداشتند (05/0≤p).

    نتیجه گیری

    یافته ها نشان دادند که مقدار شیب پشتی تی بیا در گروه ایرانی این مطالعه با جوامع دیگر به ویژه جوامع غربی متفاوت است. اعمال این تفاوت ها در طراحی سیستم های تعویض مفصل زانو ضروری به نظر می رسد.

    کلیدواژگان: تی بیا، آناتومی، زانو
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • رویکردهای جراحی شکستگی های سوپراکندیل هومروس نوع 3 در کودکان: مقایسه دو رویکرد پشتی و خارجی
    علیرضا هوتکانی، احسان واحدی، حمیده فیض دیسفانی، علی مرادی صفحه 65
    پیش
    زمینه
    شکستگی های سوپراکندیل هومروس از آسیب های شایع اندام فوقانی در کودکان می باشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، از 87 بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی مشهد با شکستگی سوپراکندیل نوع 3 و در محدوده سنی از زمان تولد تا 18 سال، با انتخاب تصادفی، 43 بیمار با رویکرد خارجی (لاترال) و 44 بیمار با رویکرد پشتی (پوستریور) تحت عمل جراحی باز و تثبیت پایین قرار گرفتند. با یک پیگیری 6 ماهه دامنه حرکات آرنج، عوارض و زوایای «بومن» (Baumann)، «کارینگ» (carrying) و کپیتوهومرال و نحوه جوش خوردن در دو گروه بررسی شدند.
    یافته ها
    رویکرد پشتی در زمان کوتاه تری قابل انجام بود. دامنه حرکات در رویکرد پشتی بعد از یک و بعد از شش ماه، کمتر از رویکرد خارجی بود. زاویه «بومن» و «کارینگ» در رویکرد پشتی بیشتر در محدوده طبیعی بود. عوارض ناهنجاری واروس و والگوس، سفتی مفصلی و عفونت پین در دو رویکرد تفاوت معنی داری نداشت.
    نتیجه گیری
    دو رویکرد از نظر عوارض بعد از عمل تفاوتی با هم نداشتند. در رویکرد خارجی دامنه حرکت بیشتر حفظ شد و در رویکرد پشتی جااندازی آناتومیک تری بدست آمد.
    کلیدواژگان: شکستگی هومروس، اقدام ارتوپدی، کودک
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • درمان بیماری «کین باخ» به روش جراحی کوتاه سازی رادیوس: پیگیری میان مدت
    فریور ع لاهیجی_رضا زندی_سهراب کیهانی_مهندس فرشاد صفدری_آرش ملکی_سید رضاآقاپور_سلمان آذرسینا صفحه 70
    پیش
    زمینه
    بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می گردد. کوتاه سازی رادیوس یکی از روش های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه سازی رادیوس ارائه گردید.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه گذشته نگر، 9 مرد و 6 زن، با میانگین سنی 37/9±6/28 سال که تحت جراحی کوتاه سازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیم بندی «لیکمن» (Litchman)، 2 بیمار دچار مرحله II، 5 بیمار IIIa و 8 بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری 44/2±5 سال بود.
    یافته ها
    درد و دامنه حرکتی، به غیر از 2 مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در 13 بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: 84/0±5/8؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: 09/5±72/12؛ و در بیماران دچار مرحله IIIb: 87/18±57/27 بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر به طور معناداری کاهش یافت. در 2 مورد، بیماری پیشرفت کرد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد انجام کوتاه سازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و می تواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.
    کلیدواژگان: بیماری کین باخ، استخوان لونیت، استئونکروز، رادیوس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بازسازی پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمی تندینوسوس
    محمد مهدی سرزعیم، محمد امامی، غلامحسین کاظمیان، علیرضا منافی راثی، مهندس فرشاد صفدری، محمد مهدی باقریان لمراسکی صفحه 77
    پیش
    زمینه
    در برخی پارگی های مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از 6 سانتی متر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندون های موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمی باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمی تندینوسوس همان سمت بود.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series) طی 6 سال، 11 بیمار با پارگی مزمن تاندون آشیل با فاصله وسیع بین دو انتها در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 4±30 سال و میانگین نقص تاندونی 96/1±3/8 سانتی متر بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمی تندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده از مقیاس Ankle-Hindfoot سیستم امتیازدهی انجمن پای امریکا (AOFAS) و مقیاس پارگی تاندون آشیل (ATRS) ارزیابی گردید. مدت زمان پیگیری 3/3±4/25 ماه بود.
    یافته ها
    میانگین سیستم امتیازدهی انجمن پای آمریکا و مقیاس پارگی تاندون آشیل از 3/5±4/70 و 7/5±7/31 قبل از جراحی به 8/4±8/91 و 2/4±7/88 افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (000/0=p). پس از جراحی، دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی (2/4±5/13) به طور معناداری از سمت سالم (9/3±2/17) کمتر بود (04/0=p). تمامی بیماران به جز یک ورزشکار، به فعالیت های قبلی خود بازگشتند.
    نتیجه گیری
    این روش با نتایج بالینی و عملکردی خوب در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. استفاده از این روش برای بازسازی پارگی های مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از 6 سانتی متر باشد، توصیه می گردد.
    کلیدواژگان: تاندون آشیل، سمی تندینوسوس، پارگی مزمن، اتوگرافت تاندون
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • شکستگی معکوس زیگوند: سرنخی برای ضایعات رباط متقاطع پشتی در شکستگی پلاتو تی بیا: گزارش یک مورد
    فردین میرزاطلوعی صفحه 83
    در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول نکرد. در اینجا گزارش های قبلی همراهی شکستگی معکوس زیگوند با اوالسیون رباط متقاطع پشتی تایید شده و برای اولین بار همراهی آن با شکستگی پلاتوتی بیا معرفی می شود.
    کلیدواژگان: رباط متقاطع پشتی، شکستگی تی بیا
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • نکاتی چند از ارتوپدی و آموزش ارتوپدی در ایران
    بهادر اعلمی هرندی صفحه 86
    مشاهده متن زبان: فارسی
  • چگونه یک مقاله علمی بنویسیم؟
    علی اکبر نکوییان صفحه 89
    نوشتن مقاله علمی یکی از چالش های دستیاران، اساتید و محققان بالینی است، بخصوص اگر آموزش مقاله نویسی ندیده باشند. لازمه مقاله نویسی توانایی در دو بعد می باشد: توانایی علمی که نشان دهنده سطح دانش و تسلط نویسنده به موضوع تحقیق، و هنر مقاله نویسی که عبارت از توانایی در نگارش صحیح فارسی یا انگلیسی، توانایی در انتخاب محتوای مقاله و توانایی در نحوه کنار هم گذاشتن محتویات برای ایجاد یک مقاله می باشد. هر مقاله علمی از چندین بخش شامل مقدمه، مواد و روش ها، یافته ها، بحث، نتیجه گیری، سپاسگزاری و منابع تشکیل می شود. اطلاع از نقش اجزای تشکیل دهنده مقاله و نحوه نوشتن صحیح آنها، به نویسندگان کمک می کند که بتوانند مقاله خود را به صورت صحیح و مناسب تری بنویسند.
    کلیدواژگان: مقاله علمی، نوشتن، هنر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Outcome Assessment of Surgical Treatment of Femoral Neck Fracture in Adults by Screw Fixation: Short Term Results
    Ahmad Dashtbozorg, Seyed Abdolhossein Mehdinassab, Fatemeh Badakhshanmehr Page 49
    Background
    Femoral neck fractures is uncommon but serious injuries in young adult with high complication rate. This study was designed to evaluate the outcome of surgical treatment of such a fracture fixed by screw in.
    Methods
    In a deh1ive prospective study form 2006 to 2009 42 patients with the mean age of 37 years (15–60 yrs) were treated by closed or open reduction and screw fixation for femoral neak fractures in two university hospitals in Ahvaz- Iran. They all received surgery within the first 24 hours after injury. They were followed for 15 months on average.
    Results
    In accordance with Garden classification 2 patients were type I 3 type II 18 type III and 19 type IV Gorden fractures. Thirty two cases were fixed by open reduction and fixation and 10 by closed reduction. Union was achieved in 30 pateints. The 12 (28.6%) cases of nonunion were seen in the ones who received open reduction and fixation. Avascular necrosis was observed in 7 patients (16.7%) 4 of whom had obtained union.
    Conclusion
    Femoral neck fracture is associated with high complication rate in particular if open reduction becomes necessary.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • 3-Dimensional CT Evaluation of Glenoid Lesions in Recurrent Anterior Shoulder Dislocation
    Morteza Jannesari Ladani , Alireza Farahmandi, Mohammad Reza Guiti , Mohammad Reza Hedayati, Alireza Rahimnia, Farshad Safdari Page 55
    Background
    Anterior glenohumeral instability is associated with anteroinferior rim defect of glenoid. Evaluation of such bony lesions may play a role in determining proper treatment and predicting recurrence of instability. The main purpose of the current study was to investigate the relation between number of dislocations and extent of bony lesion of the glenoid and also determine the sensitivity and specificity of 3-D CT for detection of patients requiring bone-grafting surgery.
    Methods
    Thirty patients with recurrent anterior shoulder dislocation contributed to this study. The patients underwent bilateral 3-D CT imaging to determine the glenoid index (GI). Then the correlation between the number of dislocations and GI and also sensitivity and specificity of CT were determined.
    Results
    The bony lesion was present in 28(94%) of patients. There was no meaningful relationship between the number of dislocations and GI (p=.05). Based on the CT 2 patients required open surgery and bone grafting and 28 patients only Bankart procedure. This was proved to have been wrong in 2 cases at surgery. So the sensitivity and specificity of 3-D CT was 50% and 96% respectively.
    Conclusion
    The number of dislocations cannot determine the extent of the bony glenoid defect in recurrent shoulder dislocation lesion. 3-D CT can help in knowing the expansion and location of the lesion but is not a reliable tool for surgical technique.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Measurment of Posterior Tibial Slope: A Cross- Sectional Study in Tehran
    Hamid Reza Hosseinzadeh, Seyyed Morteza Kazemi, Seyyed Mohammad Qorashi, Sina Shahi, Farshad Safdari, Mohammad Reza Bigdeli, Reza Zandi Page 61
    Background

    Posterior tibial slope is the normal anteroposterior inclination of the tibia slope and plays an important role in the biomechanics of the knee and function of the cruciate ligaments. Posterior tibial slope angle varies in different populations and there is no report about its measurement in the Iranian population. The aim of this study was to investigate the normal posterior tibial slope in a teaching hospital in Tehran-Iran.

    Methods

    In a desreptive study 108 knees in 70 men and 38 female patients with no history of prior knee problem were evaluated by lateral knee rodiographs in a teaching hospital in Tehran-Iran. The average age in these cases was 38 years (23-60 years). These patients had refered because of recent knee trauma but no fracture or intra-articular derangement had been found. The angle of tibial slope was measured in all the cases and analyzed.

    Results

    The mean slope angle was 9.4±1.8 degrees. There was no statistical relationship between age and gender and posterior tibial slope (p≥.05).

    Conclusion

    The normal posterior tibial slope angle in this Iranian population was different from other countries. It may be necessary to consider these differences in designing tibial and femoral components for knee arthroplasty.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Surgical Approaches in Type III Supracondylar Humerus Fracture in Children: A Comparison between Posterior and Lateral Approaches
    Alireza Hotkani, Ehsan Vahedi, Hamideh Feiz Disfani, Ali Moradi Page 65
    Background
    Supracondylar humerus Fracture is among the common upper extremity fractures in children. In certain types of fractures of circumstances that open reduction becomes necessary; the best surgical approach is debatable. We would like to report our prospective study between posterior and lateral surgical approaches in type III supracondylar fractures.
    Methods
    In a case series study 87 children from birth till 18 years old with type III humerus fracture were randomly selected for open reduction and pinning; 43 through lateral and 44 posterior approaches. With a 6-months follow-up elbow range of motion complications and radiographic parameters related to union type were evaluated.
    Results
    Posterior approach was a faster surgery. Ranges of motion after 1 and after 6 months were more restricted in posterior approach. Baumann and carrying angles were closer to normal in a higher percentage in posterior approach. Varus and valgus malunion or joint stiffness rates or infection were similar in the two groups.
    Conclusion
    The two approaches were similar for postoperative complications. Better range of motion was achieved in the lateral approach and a more anatomical union in the posterior approach.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Treatment of Kienbock Disease with Radial Shortening: A Mid-Term Follow-Up
    Farivar A. Lahiji, Reza Zandi, Sohrab Keyhani, Farshad Safdari, Arash Maleki, Seyyed Reza Aghapour, Salman Azarsina Page 70
    Background
    Kienbock disease resulting from avascular necrosis of lunate bone leads to pain and disability in young active patients. Radial shortening is one of the treatment methods in this disease. In this study we evaluated the mid-term results of treatment of Kienbock using radial shortening.
    Methods
    In a retrospective study 9 males and 6 females with Kienbock disease with average age of 28.6±9.37 years who had undergone radial shortening were examined in a teaching hospital in Tehran-Iran. There were 2 patients in stage II 5 in IIIa and 8 in step IIIb of Lichman’s class. In a mean follow-up of 5±2.44 years these 15 cases were evaluated for wrist motion and gap strength and also with quick-DASH score. The radiograph Stahl index and carpal height ratio were also assessed.
    Results
    Pain and range of motion improved and grip strength was favorable in 13 patients. Quick-DASH score was 8.5±.84 in patients with stage II 12.72±5.09 in stage IIIa and 27.57±18.87 in stage IIIb. Stahl index and carpal height ratio were the same in patients with stage II but significantly decreased in other patients. Kienbock disease progressed in 2 cases.
    Conclusion
    Radial shortening can relief clinical symptoms even in stage III and IIIb of Kienback diseases although the disease X-ray show radiographic worsening.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Reconstruction of Chronic Achilles Tendon Rupture with Semitendinosus Tendon Graft
    Mohammad Mahdi Sarzaeem, Mohammad Emami, Gholamhossein Kazemian , Alireza Manafi Rasi, Farshad Safdari, Mohammad Mahdi Bagherian Lemraski Page 77
    Background
    Large defects in chronic Achilles tendon ruptures are difficult to rapair. The purpose of this study was to evaluate the clinical and functional outcomes following reconstruction of the chronic large gaps in Achilles tendon ruture using free semitendinosus interposition tendon grafting.
    Methods
    In a case series study eleven male patients with mean age of 30±4 years and average defect size of 8.31±1.96 cm in their old Achilles tendon underwent reconstruction during 6 years in a teaching hospital in Theran-Iran. Ipsilateral semitendinosus free tendon graft was used for reconstruction. The cases were evaluated by Ankle-Hindfoot Scale of American Orthopaedic Foot and Ankle Society (AOFAS) and the Achilles Tendon Rupture Score (ATRS) to with a mean follow-up of 25.36±3.3 months.
    Results
    The pre-operative AOFAS and ATRS of 70.4±5.3 and 31.7±5.7 preoperatively improved to 91.8±4.8 and 88.7±4.2 values. The ankle dorsiflexion showed a significant decline – postoperative value of 13.5±4.2 degrees compared to preoperative of 17.2±3.9 degrees (p=.04). All the cases except a professional athlete returned to their previous activities.
    Conclusion
    This technique offers good clinical and functional results in patients with large defects and is associated with no donnersite morbidity. We recommend this technique for the reconstruction of the chronic at ruptures in patients with over 6 cm defects.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Reverse Segond Fracture: A Clue for PCL Injury in Tibia Plateau Fracture: Report of One Case
    Fardin Mirzatolouei Page 83
    We report a case of lateral tibia plateau fracture whose PCL avulsion was missed in primary radiographic studies. He had also reversed type of Segond fracture in medial tibia plateau. After open reduction-internal fixation of plateau fracture the posterior tibia instability disclosed the PCL avulsion. Patient didn’t accept reoperation for PCL avulsion. We confirm the primary reports about association of reverse Segond fracture with PCL injuries. This association has not been previously reported in presence of tibia plateau fracture.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • A few Points of Orthopaedics and Orthopaedic Training in Iran
    Bahador Aalami Harandi Page 86
    View Paper Original: Persian
  • How to Write a Scientific Article
    Ali Akbar D. Nekooeian Ph Page 89
    Writing a scientific article is a big challenge for residents clinical faculties and investigators especially if they have not received formal training in scientific writing. Scientific writing requires the competence in two dimensions including scientific capabilities and art of scientific writing. Scientific competence is an indicator of author's strength in the science aspect of their research. The competence in art of scientific writing indicates author's abilities in writing and selection and sequencing of paper's content. Original papers in Medical Sciences include sections such as title abstract introduction material and methods results discussion conclusion acknowledgement and references. Knowledge of the role of each section and the way they are written enable authors to write their papers in a more appropriate manner.
    Abstract View Paper Original: Persian